افق سرخ

يكى از كنيزان امام حسين عليه السلام خدمت حضرت رسيد، سلام كرد و دسته گلى تقديم آن حضرت نمود.
حضرت هديه آن كنيز را پذيرفت و در مقابل به او فرمود:
تو را در راه خدا آزاد كردم .
انس كه ناظر اين برخورد انسانى بود از آن حضرت با شگفتى پرسيد:
چگونه در مقابل يك دسته گل بى ارزش او را آزاد كردى ؟! - چون ارزش ‍ مادى يك كنيز به صدها دينار طلا مى رسيد. -
حضرت با تبسمى حاكى از رضايت خاطر بود فرمود:
خداوند اينگونه ما را ادب كرده ، چون در قرآن كريم مى فرمايد:
اذا حييتم بتحيه فحيوا باحسن منها او ردوها
اگر كسى به شما نيكى كرد او را نيكى و رفتار شايسته ترى پاسخ دهيد.
و من فكر كردم ، از هديه اين كنيز بهتر اين است كه در راه خدا آزادش ‍ كنم

حضرت حجة الاسلام و المسلمين آقاى حاج سيّدمحمد تقى حشمت الواعظين طباطبائى قمى  داستانى را از آيت الله العظمى مرعشى نجفى قدس سره  اين چنين نقل فرمود: يكى از علماى نجف اشرف ، كه مدّتى در قم آمده بود، براى من چنين نقل كرد كه :

من مشكلى داشتم به مسجد جمكران رفتم درد دل خود را به محضر حضرت بقية الله حجةّبن الحسن العسكرى امام زمان (عجل الله تعالى فرجه الشريف ) عرضه داشتم و از وى خواستم كه نزد خدا شفاعت كند تا مشكلم حل شود. براى همين منظور بكرّات به مسجد جمكران رفتم ولى نتيجه اى نديدم.

روزى هنگام نماز دلم شكست و عرض كردم : مولاجان ، آيا جايز است كه در محضر شما و در منزل شما باشم و به ديگرى متوسل شوم ؟ شما امام من مى باشيد، آيا زشت نيست با وجود امام حى به علمدار كربلا قمربنى هاشم (ع ) متوسل شوم و او را نزد خدا شفيع قرار دهم ؟! از شدت تاثر بين خواب و بيدارى قرار گرفته بودم . ناگهان با چهره نورانى قطب عالم امكان حضرت حجّت بن الحسن العسكرى عجل الله تعالى فرجه الشريف  مواجه شدم . بدون تامل به حضرتش سلام كردم .

حضرت با محبت و بزرگوارى جوابم را دادند و فرمودند: ( نه تنها زشت نيست و نه تنها ناراحت نمى شوم به علمدار كربلا متوّسل شوى ، بلكه شما را راهنمائى هم مى كنم كه به حضرتش چه بگويى . چون خواستى از حضرت ابوالفضل (ع ) حاجت بخواهى ، اين چنين بگو: يا اباالغوث ادركنى اى آقا پناهم بده .