افق سرخ

با صدای جیغ زن از خواب پرید.

نور! یک نور عجیب در اتاق است!!

مرد یهودی از خواب پرید و با شتاب به سمت اتاق رفت.چادررا که دید,همه چیز به یادش آمد.

چادر فاطمه(س)را به جای قرض به علی(ع) امانت گرفته بود.حالا نور چادر اتاق را پر کرده

بود.مرد یهودی و همسرش از تعجب و شگفت زدگی اقوامشان را خبر کردند و برای دیدن چادر

نورانی به منزل آوردند.با دیدن نور چادرفاطمه(س)هشتاد نفراز یهودی های مدینه مسلمان شدند.

بحار ج 43 ص 40 و خلاصه ای از این روایت در مناقب شهرآشوب ج 3 ص 118117 ,منتهی الآمال ص 160

فرق تبلیغ و امر به معروف و نهی از منکر

این دو عنصر، «با یکدیگر پیوستگی دارند، وی دو مسئله هستند. تبلیغ مرحله ی شناساندن و خوب رساندن است. [یعنی]… مرحله شناخت است ولی امر به معروف و نهی از منکر مربوط به مرحله ی اجرا و عمل است.»  هر دو عنصر از وظایف عمومی هر مسلمان به شمار می آید. «امّا وظیفه ای که هر مسلمان در مورد امر به معروف و نهی از منکر دارد این است که باید این احساس در او باشد که مجری و جزء قوه مجریه ی این پیام باشد و باید آن را در جامعه به مرحله ی عمل و تحقق برساند.»عوامل و شرایط موفقیت پیام رسانی

اگر همه شرایط تبلیغ که ذیلاً به اصلی ترین آنها اشاره می شود مورد توجه عملی قرار گیرد موفقیت تبلیغ و پیام رسانی قطعی است.

1- عقلانی و مور نیاز بودن:

اولین شرط موفقیت یک پیام، عقلی بودن، قدرت و نیرومندی محتوای آن است یعنی اینکه خود آن پیام برای بشر چه آورده باشد. چگونه برآورنده ی نیازهای بشر باشد، بشر صدها نیاز دارد، نیازهای فکری، احساسی، عملی، اجتماعی و مادی، یک پیام نه تنها نباید بر ضد نیازهای بشر باشد بلکه باید موافق و منطبق بر آنها باشد. یک پیام در درجه ی اول باید منطقی باشد، یعنی با عقل و فکر بشر سازگار باشد، به گونه ای باشد که جاذبه ی عقل انسان آن را به سوی خودش بکشد، یک پیام اگر ضد منطق و عقل باشد ولو مثلاً احساسی باشد برای مدت کمی ممکن است دوام پیدا کند ولی برای همیشه قابل دوام نیست، این است که قرآن کریم دائما دم از تعقل و تفکر می زند. قرآن هرگز عقل و منطق را ترک نکرده است، بلکه از عقل و منطق به عنوان یک پایه برای خود استفاده کرده و دعوت به تعقل نموده است.

همچنین برای اینکه محتوای یک پیام غنی و نیرومند باشد، باید با احساسات بشر انطباق داشته باشد. انسان کانونی دارد و غیر از کانون عقلی و فکری به نام کانون احساسات که آن را نمی توان نادیده گرفت توافق و هماهنگی با احساسات و تا حدی اشباع احساسات عالی و رفیق بشر و نیز هماهنگی با نیازهای زندگی و نیازهای عملی و غیره بشر، از دیگر شرایط غنی بودن محتوای یک پیام است. اگر پیامی با نیازهای طبیعی بشر ضدیت داشته باشد نمی تواند موفق باشد.»

2- ابزار پیام رسانی و تبلیغ

هر آنچه به رساندن پیام کمک کند ابزار پیام رسانی است نظیرنامه، کتاب، نشریه، بلندگو، صداوسیما سینما، ماهواره، اینترنت و… امّا آنچه در این باره می بایست مورد توجه جدّی قرار گیرد این است که هر چه هدف در پیام و پیام رسانی مقدس باشد وسیله پیام رسانی نیز می بایست مشروع و مقدس باشد.

گاهی پیش آمده است افرادی که برای رسیدن به هدف دینی از ابزار غیردینی و حتی ضددینی استفاده کرده اند.

شنیده شده که گروهی از شبیه خوان ها و رؤسای هیئت ها در محضر آیت الله بروجردی جمع بودند. آن مرجع بزرگوار به مقلدان خود در جلسه فرمود: «فتوای من این است که این شبیه هایی که شما به این شکل در می آورید حرام است. با کمال صراحت به آقا عرض کردند که آقا ما در تمام سال مقلّد شما هستیم. الاّ این سه چهار روز [محرم] که ابداً از شما تقلید نمی کنیم… این نشان می دهد که هدف امام حسین نیست… این قدیمی اشی (در پیام رسانی)»

«شکل مدرنش را ما امروز در نمایش هایی که برای عرفا و فلاسفه هر چند وقت یکبار در خارج از و داخل به عنوان کنگره ای بزرگ به نام فلان عارف بزرگ مثلاً مولوی تشکیل می دهند، رقص و سماع و حرکات و «یک مجلس شهوترانی، این هم شأن مولوی! اگر هدف مشروع باشد باید از وسایل مشروع استفاده کرد..-

3-فصاحت و بلاغت

«قرآن دارای دو خصوصیت است یکی خصوصیت محتوایی مطالب که از آن تعبیر به حقانیت می کند، و دیگر زیبایی، قرآن نیمی از موفقیت خودش را از این راه دارد که از مقوله ی زیبایی و هنر است. قرآن فصاحتی دارد فوق حد بشر، و نفوذ خود را مرهون زیبایی اش است. (فصاحت و زیبایی سخن، خودش بهترین وسیله است برای اینکه سخن بتواند محتوای خودش را به دیگران برساند) و خود قرآن کریم به این زیبایی و فصاحت خودش چقدر می نازد و چقدر در این زمینه ها بحث می کند. و اصلاً راجع به تأثیر آیات قرآن در خود قرآن چقدر بحث شده است»  برای نمونه به آیات 23 سوره زمر - 2 انفال و 107 سوره اسراء مراجعه کنید.

«خود اباعبدالله(ع) در همان گرماگرم [حرکت خود] …. از هر وسیله ای که ممکن بود برای ابلاغ پیام خودش و برای رساندن پیام اسلام استفاده می کرد. خطابه های اباعبدالله از مکه تا کربلا و از ابتدای ورود به کربلا تا شهادت خطبه های فوق العاده پرموج و مهیّج و احساسی و فوق العاده زیبا و فصیح و بلیغ بوده است… حتی بعضی گفته اند خطبه های امام حسین در روز عاشورا برتر از خطبه های حضرت امیر است. وقتی که می خواهد از مکه بیرون بیاد، ببینید با چه تعبیرات عالی و با چه زیبایی و فصاحتی هدف و مقصود خودش را بیان می کند.

می فرماید: مرگ به گردن انسان زینت است. آنچنان مرگ برای یک انسان زیبا و زینت و افتخار است که یک گردنبند برای یک دختر جوان ، ایهاالنّاس! من از همه چیز گذشتم. من عاشق جانبازی هستم، من عاشق دیدار گذشتگان خودم هستم. آنچنان که یعقوب عاشق دیدار یوسفش بود.

برگرفته و تلخیص از کتاب حماسه حسینی

در تاریخ بشر كدام زن را مى توان یافت كه شش یا هفت برادر او را كشته باشند و فرزند وى به شهادت رسیده باشد، ده نفر از برادرزادگان و عموزادگان او را كشته باشند، سپس او را به همه خواهران و برادر زادگان او اسیر كرده باشند،

آنگاه در حال اسیرى و گرفتارى از حق خود و شهیدان خود دفاع كند آنهم در شهرى كه مركز حكومت و سلطنت پدرش بوده و در دارالحكومه اى كه پدرش در حدود چهار سال از دوران خلافت خود را همانجا ساكن بوده است ،

با این وضع و با این همه موجبات ناراحتى و افسردگى ، نه تنها از آنچه بر سر مى آمده گله مند نباشد

بلكه با كمال صراحت بگوید كه ما چیزى بر خلاف میل و رغبت خویش ندیده ایم اگر مردان ما به شهادت رسیده اند براى همین كار آمده بودند و اگر جز این باشد جاى نگرانى و اضطراب خاطر بوده اكنون كه وظیفه خداى خویش را به خوبى انجام داده اند و افتخار شهادت را به دست آورده اند جز این كه خدا را بر این توفیق سپاسگزارى كنیم چه كارى از ما شایسته است .

امام چهارم (ع ) در خطبه خویش به آنچه مى تواند كسى را بر كسى ، یا ملتى را بر ملتى برترى دهد اشاره كرد و روشن ساخت كه آل محمد صلى الله علیه و آله بر دیگران برترى دارند و این برترى ها را نمى توان از ایشان گرفت و دیگران با ایشان همپایه نیستند.
چه خدا ایشان را بر دیگران برترى داده و براى هدایت و ارشاد و تعلیم و تربیت مسلمانان برگزیده است . على بن الحسین علیه السلام با كمال صراحت و شجاعت گفت :
ایها الناس اعطینا ستا و فضلنا بسیع اعطینا العلم و الحلم و السماحه و الفصاحه و الشجاعه و السحیه فى قلوب المومنین

اى مردم خداوند شش چیز را به ما بخشیده است و برترى ما بر دیگران بر هفت پایه استوار است :

علم یعنى دانش را كه شرط اساسى برترى شخصى بر شخصى یا ملتى بر ملتى است ، به ما داده اند،

حلم یعنى بردبارى را كه در راه تعلیم و تربیت مردم بسیار بكار بست به ما داده اند.

سماحت یعنى بخشندگى كه زمامداران اسلامى را به كار است خوى ما است ،

فصاحت یعنى شیوایى بیان و سخنورى كه در بیان احكام و هدایت مردم و امر به معروف و نهى از منكر و روشن ساختن افكار مردم ، و تهییج آنان به جهاد و فداكارى و از خودگذشتگى بسیار لازم و ضرورى است در خاندان ما است .

شجاعت یعنى دلیرى و مردانگى كه رهبرى و زمامدارى بر آن استوار است به ما داده شده ،

دوستى و علاقمندى قلبى مردم با ایمان را كه رمز حكومت و راز سلطنت است به ما داده اند. یعنى با زور و جبر نمى توان مردم را ارادتمند و دوست و طرفدار خویش ساخت . اما مى خواهد بگوید یزید! خدا چنان خواسته كه مردمان با ایمان ما را دوست بدارند و نمى شود با هیچ وسیله اى جلو این كار را گرفت و كارى كرد كه مردم دیگران را دوست بدارند و ما را دشمن بدارند.

زین العابدین علیه السلام پس از آن كه خطیب خلیفه را ملامت كرد

و او را بر سخنان ناروایى كه مى گفت توبیخ نمود،

رو به یزید كرد

و گفت آیا به من هم اجازه مى دهى تا روى این چوب ها برآیم و سخنانى چند بگویم كه هم خدا را خشنود سازد و هم براى شنوندگان موجب اجر و ثواب گردد؟

در همین سخنان كوتاه امام لطیفه هایى بسیار شیرین نهفته است

و مى توان گفت كه امام گفتنى هاى خود را در همین جمله كوتاه خلاصه كرد،

اولا تعبیر به منبر نكرد و گفت اجازه بده بالاى این چوب ها بروم ، یعنى نه هر چه را به شكل منبر سازند و روى آن كسى برود صحبت كند مى توان آن را منبر گفت بلكه این چوب ها وسیله اى است براى از میان بردن منبرها و نه هر كه با قیافه منبرى و خطیب بر منبر برآید مى توان او را مروج دین و مبلغ مذهب شناخت .

وثانیا این خطیب گوینده دین به دنیا فروخته اى است كه راضى شده است مخلوقى از وى خشنود شود و خدا بر او خشمناك گردد و بدین جهت جاى او دوزخ است.

پس از آنكه معاویه روى كار آمد باز مردمى پى كار ابوذر غفارى را گرفتند،

ابوذر از دنیا رفت اما حجر بن عدى كندى جاى او را گرفت و گفتنى ها را مى گفت

چه در مقابل دستگاهى كه به نام اسلام و مسلمانى دشنام دادن به على علیه السلام را جزء دستورات و واجبات مذهبى

بلكه شرط قبولى عبادات خود قرار داده بود

با كمال شجاعت قیام كرد و جان بر سر این كار گذاشت ،

حجر به دمشق نرسید و او را در مرج عذراء نزدیك دمشق كشتند

اما تا همان جا سخن خود را گفت و سخن خود را بیان كرد و از حق على علیه السلام دفاع كرد،

لیكن گفته هاى ابوذر و مجاهدتهاى حجر بن عدى و یاران او براى پاسخ دادن به تبلیغات نارواى دستگاه حكومت و خلافت اموى در مدت بیش از چهل سال كافى نبود،

و لازم بود كسانى از خود اهل بیت با مردم این شهر روبرو شوند و آنها را از اشتباه درآورند، و با سندهاى زنده اى كه نشان مى دهند خدمت هاى پرارزش رجال بنى هاشم را به دین اسلام و مسلمانان جهان به ثبوت رسانند و سابقه ننگین دشمنى و ستیزه بنى امیه را با رسول خدا و مسلمانان برملا سازند.